فوق روان کننده بتن و کاهنده قوی آب ABAPLAST WR-4610

در سال‌های اخیر استفاده از مواد افزودنی بتن گسترش پیدا کرده است. خاصیت روان کنندگی زیاد فوق روان کننده‌ها سبب می‌شود بتنی با اسلامپ بالا و خود تراز شونده حاصل گردد. به فوق روان کننده‌های بتن، کاهنده‌های قوی آب نیز گفته می‌شود زیرا در مقایسه با افزودنی کاهنده آب معمولی، تا سه یا چهار برابر بیشتر، قادر به کاهش آب در مخلوط بتنی می‌شود. مطابق با استاندارد INSO2930-2 حداقل مقدار کاهش آب برای روان کننده‌های معمولی 5 درصد و برای فوق روان کننده‌ها حداقل 12 درصد می‌باشد. محصول فوق روان کننده و کاهنده قوی آب شرکت دانش بنیان صنایع شیمی‌ساختمان آبادگران به نام فوق روان کننده بتن و کاهنده قوی آب ABAPLAST WR-4610 کاهنده بسیار قوی آب اختلاط و افزاینده بسیار قوی کارایی بتن است که توانایی حفظ زمان کارایی بتن را نیز دارد.کارایی این بتن نسبت به بتن معمولی بسیار شگرف و قابل تمایز است به‌طوری‌که بتن با حداقل عملیات ویبره کردن در قالب جای می‌گیرد. شایان ذکر است از ترکیب خواص فوق روان کننده بتن و کاهش دهنده شدید آب در بتن، مزایایی از قبیل ساخت و حمل بتن در مسافت‌های طولانی به جهت جلوگیری از پدیده درز سرد، افزایش انسجام بتن، جلوگیری از حبس هوا در بتن، افزایش مقاومت اولیه و نهایی وکاهش هزینه و همچنین افزایش کارایی که باعث کاهش هزینه‌های استهلاک پمپ بتن و سختی اجرا می‌گردد و افزایش اسلامپ امکان تولید بتن خود تراز شونده را به وجود می‌آورد.

نتایج مقایسه ای برای مقاومت بتن بهبود یافته با استفاده از فوق روان کننده با بتن معمولی بدون فوق روان کننده نشان می‌دهد که بهبود قابل توجهی در دوام بتن حاصل گردیده است. میزان مصرف افزودنی‌های فوق روان کننده با پایه پلی کربوکسیلات بسته به طرح اختلاط بتن (اندازه و نوع مصالح سنگی، عیار سیمان، نسبت آب به سیمان، دمای هوا و نحوه ساخت)  در حدود 0.3 تا 0.9 درصد وزن سیمان و مواد جایگزین سیمان مصرفی است.

نحوه عملکرد افزودنی فوق روان کننده بتن و کاهنده قوی آب ABAPLAST WR-4610 به عنوان یک کاهنده آب بتن بدین صورت است که با ایجاد بار منفی در سطح دانه‌های سیمان، باعث ایجاد نیروی دافعه بین ذرات سیمان گردیده و درنتیجه آب محبوس شده در بین آن‌ها آزاد می‌گردد و همین امر موجب کاهش درصد آب بتن به مقدار 20 تا 30 درصد در مخلوط بتن خواهد شد. این نکته قابل توجه است که مصرف بیش از حد مواد فوق روان کننده موجب جداشدگی سنگدانه‌ها، آب انداختگی فوق العاده زیاد و همچنین تاخیر در زمان گیرش اولیه و نهایی بتن می‌گردد و می‌تواند باعث کاهش مقاومت فشاری نهایی بتن نیز گردد. همچنین آب انداختگی ناشی از استفاده بیش از اندازه افزودنی، باعث افزایش تبخیر سطحی و درنتیجه ایجاد ترک خوردگی در سطح بتن می‌گردد.